معرفی انواع نمایشگر تلوزیون (راهنمای خرید بهترین تلوزیون در سال 1400)

ممکن است هنگام تماشای برنامه‌های معمولی در تلویزیون‌های HD، کناره‌های تصویر سیاه یا حتی خود آن کشیده و زوم شود. در این صورت کیفیت تصویر در آنها از تلویزیون‌های عادی پایین‌تر است. برای داشتن بهترین کیفیت تصویر، بهتر است تلویزیون را بر اساس راهنمایی شرکت تولید کننده تنظیم کنید. استانداردهای صوتی و تصویری متعددی برای حالت‌های مختلف در این تلویزیون‌ها تعریف شده است که با انجام دادن تنظیم صحیح می‌توانید از آنها بهره ببرید.

شاید باورش سخت باشد اما تاریخچه تلویزیون به یک قرن پیش باز می‌گردد؛ از تلویزیون‌های مکانیکی گرفته تا تلویزیون‌های الکترونیکی CRT، سپس تلویزیون‌های پلاسما اکنون هم تلویزیون‌های LCD، LED و تلویزیون‌های جدید OLED، AMOLED، Super AMOLED و QLED. اگر شما هم دوست دارید با انواع صفحه نمایش تلویزیون آشنا شوید، ادامه این مطلب را از دست ندهید.

دستگاه های تلویزیونی که در اواخر دهه 1920 ، با استفاده از فناوری لوله اشعه کاتدی (CRT)  معرفی شدند، پس از جنگ جهانی دوم به یک محصول محبوب مصرف کننده تبدیل شدند. افزودن رنگ به تلویزیون برای پخش پس از سال 1953 باعث افزایش محبوبیت دستگاه های تلویزیونی در دهه 1960 شد و آنتن  خارجی برای دریافت سیگنال به ویژگی مشترک خانه های حومه هر شهری تبدیل شد. این تلویزیون همه جا حاضر در دهه 1970 به دستگاه ضبط مانند بتاماکس ، VHS و بعدا DVD  مجهز شدند.  همچنین از اوایل دهه 1980 از تلویزیون به عنوان مانیتور  به  کامپیوترهای خانگی (همانند Timex Sinclair 1000) و کنسول های اختصاصی بازی ویدیویی (به عنوان مثال Atari) مورد استفاده قرار گرفته است. در اوایل سال 2010 ، تلویزیون صفحه تخت دارای فناوری نمایشگر کریستال مایع (LCD) ، به ویژه فناوری LCD با نور پس زمینه LED ، تا حد زیادی جایگزین CRT و سایر فن آوری های نمایشگر شد. تلویزیون های صفحه تخت مدرن معمولاً قابلیت نمایش با کیفیت بالا (FULL HD- 4K  و حتی 8K) را دارند و همچنین می توانند محتوا را از دستگاه USB پخش کنند.

انواع صفحه نمایش تلویزیون

1. CRT
2. LCD
3. OLED
4. پلاسما

تلویزیونهای CRT

شامل تفنگ‌های الکترونی است که اشعه تولید می‌کند که در کنار هم تصاویر را روی صفحه ایجاد می‌کنند .این تلویزیون‌ها فقط توانایی پخش تصاویر سیاه و سفید را داشتند. با این حال مردم در مورد این اختراع جدید که پیش از این مشابه آن را هرگز ندیده بودند، بسیار هیجان‌زده بودند.

تلویزیون Plasma

صفحه نمایشگر پلاسما (PDP) نوعی نمایشگر صفحه تخت است که در نمایشگرهای تلویزیون 30 اینچ (76 سانتی متر) یا بزرگتر متداول است. به آنها نمایشگرهای “پلاسما” می گویند زیرا در این فناوری از سلولهای كوچك حاوی گازهای یونیزه با بار الكتریكی استفاده می شود. از ویژگیهای این تکنولوژی میتوان به تولید آسان در ابعاد بسیار بزرگ، رفرش ریت تا 600 HZ یعنی در ثانیه 600 بار تصویر صفحه نمایش  به روز آوری میشود ( این عدد در تلویزیونهای پرچمدار LED امروزی تا 120 هرتز میرسد) و روشنایی عالی این تلویزیون ها اشاره کرد. اما این نوع تلویزیونها هم معایب اساسی خود را دارند که میتوان به عدم پشتیبانی از کیفیت بالاتر از FULL HD، مصرف برق خیلی زیاد و اثر سوختگی “Burn-in” بیشتر ( احتمال بیشتر، سوختن دائمی پیکسل) اشاره کرد.

تلویزیون LCD

تلویزیون های Liquid-Crystal-Display یا کریستال مایع تلویزیونی هستند که برای تولید تصاویر از کریستال مایع استفاده می کنند. تلویزیون های LCD بسیار نازک تر و سبک تر از لوله اشعه کاتدی (CRT) با اندازه صفحه نمایش مشابه هستند همچنین هزینه تولید آن نسبت به بقیه کمتر میباشد به همین دلیل فراگیرترین نوع تولیدی حال حاظر تلویزیون میباشند. در سال 2007 ، تلویزیون های LCD برای اولین بار از فروش تلویزیون های CRT در سطح جهانی پیشی گرفتند  و آمار فروش آنها نسبت به سایر فناوری ها تسریع شد. همچنین این تلویزیون ها به سرعت رقیب اصلی خود در بازار صفحه نمایش بزرگ همچون تلویزیونهای پلاسما را  نیز پشت سر گذاشتد.

تلویزیون OLED

OLED (دیود ساطع کننده نور آلی) یک دیود ساطع کننده نور است که در آن لایه ای از ترکیب آلی قرار گرفته است که در پاسخ به جریان الکتریکی نور را ساطع می کند. این لایه آلی بین دو الکترود اند و کاتد  قرار دارد. به طور کلی ، حداقل یکی از این الکترودها شفاف است. OLED در دستگاه هایی مانند صفحه تلویزیون  و یا برای نمایشگرهای رایانه ای، سیستم های قابل حمل مانند تلفن های همراه، کنسول های بازی دستی و PDA نیز استفاده می شود.

در حال حاظر بیشتر تلویزیونهای تولیدی از یکی از تکنولوژی LCD و یا OLED استفاده می کنند برای همین در این مطلب به تفصیل در باره این 2 نوع صفحه نمایش حرف خواهیم زد.

تکنولوژی LCD

پنل های LCD از دو لایه، ماده شیشه مانند ساخته شده اند که قطبی شده و بهم چسبیده اند. یکی از لایه ها با یک پلیمر مخصوص پوشانده شده است که کریستالهای مایع منفرد را در خود نگه می دارد. سپس جریان الکتریکی از کریستالهای منفرد عبور داده می شود ، که کریستالها اجازه عبور یا مسدود کردن نور را برای ایجاد تصاویر می دهد. کریستال مایع  خود نور را تولید نمی کنند، بنابراین یک منبع نور خارجی مانند لامپهای فلورسنت مورد نیاز است. هنگام خرید یک تلویزیون جدید، با تلویزیون های زیادی روبرو خواهید شد، که روی آنها برچسب LED خورده است که شاید هم فروشنده با آب وتاب و به دروغ در مورد LED برای خریدار از همه جا بیخبر توضیح دهد. LED در واقع همان LCD است که در آن به جای لامپهای فلورسنت از لامپهای LED به عنوان نور پس زمینه استفاده می کند. باید به این نکته هم اشاره کرد که طرز قرار گیری این LED هم مهم میباشد که در مطالب بعدی به تفصیل آنرا توضیح میدهیم.

 طرز قرارگیری کریستال مایع مهم است و با توجه به طرز قرارگیری و جهت حرکت به سه نوع کلی تقسیم می شود:

پنل TN یا Twisted Nematic

مزیت اصلی پنل های TN سرعت است. پنل های TN “شاتر سه بعدی فعال” استفاده می کنند که در اصل به آن امکان می دهد اطلاعات را تا دو برابر انواع دیگر پنل ها نمایش دهند. علاوه بر این، زمان پاسخ پنل های TN بسیار سریع است. یکی دیگر از مزایای پنل های TN این است که به طور کلی ارزان قیمت میباشد. زمان پاسخ سریع ، رفرش ریت بالا و فاکتور قیمت ارزان باعث محبوبیت این نوع پنل در بین گیمرها شده است. نقطه ضعف عمده پنل های TN این است که آنها فاقد  تولید دقیق رنگ هستند. اگر در حال مرور فیس بوک هستید ، این مشکل مهم نیست. با این حال ، اگر شما در حال  کار گرافیکی یا تماشای یک فیلم هستید، ممکن است پنل های TN مناسب شما نباشد به همین دلیل این پنلها کمتر در تلویزیون مورد استفاده قرار میگیرند.

پنل IPS

In-Plane Switching، تفاوت اصلی بین IPS  وTN ، همانطور که در بالا ذکر شد ، قیمت و میزان دقت رنگ است. مانیتورهای IPS معمولاً در کارهای گرافیکی ترجیح داده می شوند، زیرا با دقت بیشتری رنگ را به تصویر می کشند و همچنین زاویه دید بالایی دارند (اگر از هر جهتی به صفحه نمایشگر نگاه کنید کمترین افت کیفیت تصویر را شاهد هستید ). در واقع، پنل های IPS برای رفع نقص پنل TN طراحی شده اند. این پنل بیشتر در تلویزیونهای شرکت LG مورد استفاده قرار میگیرد.

پنل VA

VA مخفف vertical alignment است و نوعی فناوری صفحه نمایش LCD است. پنل های VA دارای بهترین کنتراست و عمق تصویر در میان دیگر پنل های نمایشگر میباشد، اما زاویه دید کمتر و زمان پاسخگویی( response times ) طولانی تر نسبت به IPS از معایب این پنل است. VA بیشتر در تلویزیونهای شرکت SAMSUNG مورد استفاده قرار میگیرد) هر چند سامسونگ با تغییر اسم به”PLS ” به طور محدودی از پنل IPS نیز استفاده کرده است(.

 نتیجه گیری : هیچ یک از این پنل ها ذاتاً  نسبت به دیگری برتر نیستند ، هر دو (IPS و VA) اهداف مختلفی را دنبال می کنند. به طور کلی، تلویزیون های IPS دارای زاویه دید گسترده ای، مناسب برای استفاده در یک اتاق نشیمن  با نور متوسط و محتوای ورزشی با حرکات سریع است. این پنل همچنین برای استفاده از مانیتور رایانه  نیز بهترین گزینه می باشند، در عوض تلویزیون های VA دارای کنتراست بهتری هستند که آنها را برای استفاده در یک اتاق تاریک و سینمای خانگی بهتر می کند. بنابراین بسته به نوع استفاده خود انتخاب کنید، زیرا هیچ یک از اینها بهترین نیستند.

تکنولوژی کوانتوم دات ( QUANTUM DOT )

نقاط کوانتومی، در تلویزیون های LCD بالارده از یک صفحه حاوی ذرات بسیار ریزی برای ارائه رنگ خالص با طول موج دقیق استفاده شده است. هر شرکت اسم خاصی برای این تکنولوژی استفاده میکند برای مثال تلویزیون‌های QLED (کیولد)  سامسونگ یا نانوسل (NANOCELL) ال‌جی اشاره کرد که از این ذرات نانو برای بهبود تصاویر بهره می‌برند.

تکنولوژی OLED

OLED مخفف “دیود ساطع کننده نور آلی” است. OLED این ویژگی غیرمعمول را دارد که هنگام تغذیه برق می تواند از یک دیود نور و رنگ تولید کند. به همین دلیل ، تلویزیون های OLED نیازی به نور پس زمینه جداگانه ندارند. هر پیکسلی که مشاهده می کنید یک منبع رنگ و نور است. برخی از مزایای ذاتی صفحه های OLED این است که می توانند بسیار نازک و انعطاف پذیر باشند. اما بزرگترین فایده ای که آنها را با تلویزیونهای LED مقایسه می کنیم این است که هر پیکسل درخشندگی و قدرت خاص خود را دریافت می کند. وقتی روشن است ، می توانید آن را ببینید و وقتی خاموش است، هیچ نوری ساطع نمی کند، کاملاً سیاه است بنابراین در این نوع تلویزیونها کنتراست بینهایتی را شاهد هستیم. در حال حاضر ، LG Display تنها تولید کننده پنل های OLED برای تلویزیون است. سونی و ال جی توافق نامه ای دارند که به سونی امکان می دهد پنل های OLED ال جی را در تلویزیون های خود قرار دهد، مانند تلویزیون خیره کننده سری A9G. از معایب این نوع تلویزیون این است که زمانی که  کاربر به طور مداوم یک نوع محتوای خاصی را نگاه کند احتمال سوختگی دائم (Burn-In) پیکسل ها بیشتر از LED ها می باشد که میتواند به صورت هاله ای دائمی در قسمت خاصی از صفحه نمایش قرار گیرد. سامسونگ هم اعلام کرده در حال ساخت یک نوع پنل جدیدی که حاصل تلفیق دو فناوری کیولد و OLED به اسم  QD-OLED است.

همانطورکه در تصویر هم مشاهده میکنید لایه های مختلف در تلویزیون oled به نسبت lcd کمتر در نتیجه محصول با ضخامت کم تولید میشود

خلاصه مطالب بالا

1. در حال حاظر 2 نوع صفحه نمایش LCD  و OLED بیشترین سهم بازار را در اختیار دارند.
2. LED همان LCD میباشد این تغییر اسم به منظور کار تبلیغاتی و فروش بیشتر محصول است.
3. از خصوصیات LCD استفاده از نور پس زمینه است.
4. LCD برای تنظیم و جهت شدت نور ساطع شده نور پس زمینه از کریستال مایع استفاده میکند.
5. .   بر اساس طرز حرکت و قرارگیری کریستال مایع 3 نوع کلی پنل موجود می باشد:

• تلویزیونهای OLED  فاقد نور پس زمینه می باشند بنابراین ضخامت کم و کنتراست فوقالعاده ای دارند.

▪ مشخصات تلویزیون‌های HD:

کیفیت تصویر

بر اساس استانداردهای تعریف شده، وضوح تصویر تلویزیون‌های HD شش برابر بیش از تلویزیون‌های معمولی است. سرعت نمایش فیلم آن نیز در هر ثانیه ۶۰ فریم کامل است؛ یعنی دو برابر تلویزیون‌های عادی!

در مورد انواع تلویزیون‌ها چه می‌دانیم؟

ممکن است هنگام تماشای برنامه‌های معمولی در تلویزیون‌های HD، کناره‌های تصویر سیاه یا حتی خود آن کشیده و زوم شود. در این صورت کیفیت تصویر در آنها از تلویزیون‌های عادی پایین‌تر است. برای داشتن بهترین کیفیت تصویر، بهتر است تلویزیون را بر اساس راهنمایی شرکت تولید کننده تنظیم کنید. استانداردهای صوتی و تصویری متعددی برای حالت‌های مختلف در این تلویزیون‌ها تعریف شده است که با انجام دادن تنظیم صحیح می‌توانید از آنها بهره ببرید.

اتصالات

تلویزیون‌های HD خروجی‌های متنوعی برای اتصال با دیگر وسایل دارند اما همه آنها سیگنال‌های HDTV را حمایت نمی‌کنند. به شما پیشنهاد می‌کنیم تلویزیونی بخرید که حداقل یک ورودی HDMI داشته باشد. غیر از سوکت‌های اتصال به کامپیوتر و آنتن HD که پشت تلویزیون تعبیه شده‌اند، دیگر اتصالات مثل RF، composite و S-Video کیفیت بالایی در مقایسه با HD ندارند.

کنتراست تصویر

کنتراست به معنای اختلاف میزان روشنایی و تاریکی یک تصویر در صفحه‌نمایش است که استاندارد خاصی برای اندازه‌گیری آن وجود ندارد. اما به طور کلی، تلویزیون‌های HD با‌کیفیت و پیشرفته معمولا از درجه کنتراست بالایی برخوردارند که از ۱:۱۰۰۰ شروع می‌شود. بیشتر تلویزیون‌های HD صحنه‌های روشن را خوب نشان می‌دهند اما مدل‌هایی مثل ال‌سی‌دی در نمایش صحنه‌های تاریک کمی مشکل دارند.

نرخ بازسازی تصویر

شاید در آگهی‌های تبلیغاتی تلویزیون‌های HDدیده باشید که قابلیت ۶۰ یا ۱۲۰ هرتز را برای آنها ذکر می‌کنند. این ارقام در واقع نمایانگر نرخ بازسازی تصویر هستند که سرعت عملکرد دستگاه را مشخص می‌کند. برای مثال، اگر نرخ بازسازی تصویر ۶۰ هرتز (۶۰Hz) باشد یعنی تلویزیون در هر ثانیه ۶۰ بار می‌تواند تصویر را بازسازی می‌کند و نمایش دهد. به عبارت بهتر، لامپ‌های نمایش‌دهنده تصویر در هر ثانیه ۶۰ بار خاموش و روشن می‌شوند تا تصویر شکل بگیرد و دیده شود.

● LCD چیست؟

نمایشگرهای ال‌سی‌دی از دو لایه مواد شفاف تشکیل شده‌اند که قطبی شده و محکم به هم چسبیده‌اند. یکی از این لایه‌ها که به طور جداگانه با مواد پلیمری پوشیده شده است کریستال‌های مایع را نگه می‌دارد. کریستال‌های ال‌سی‌دی خودشان نور ندارند بلکه از یک منبع خارجی مثل لامپ‌های فلورسنت نور می‌گیرند. LCD رایج‌ترین نوع تلویزیون‌های موجود در بازار است و به دلیل تنوع قیمت و اندازه، میان کاربران محبوبیت خاصی دارد.

مصرف برق ال‌سی‌دی نسبت به تلویزیون‌های معمولی بسیار کمتر است. با توجه به ساختار ویژه‌ای که این نمایشگرها دارند، دقت و کیفیت تصاویر متحرک در آنها بسیار بالاست. از سوی دیگر، می‌توان گفت مهم‌ترین مزیت ال‌سی‌دی نسبت به لامپ‌تصویر، تولید و منتشر نکردن اشعه‌هایی است که به چشم آسیب می‌رسانند.

بزرگ‌ترین مشکل نمایشگرهای ال‌سی‌دی عمر کوتاه آنهاست که به حدود ۱۶ هزار ساعت می‌رسد در صورتی که عمر نمایشگرهای معمولی ۳۰ هزار ساعت است.

▪ مشخصات تلویزیون‌های LCD

‌کنتراست تصویر و کیفیت رنگ مشکی

نور موجود در ال‌سی‌دی‌ها با گذشتن از کریستال مایع و فیلتر رنگ تغییر وضعیت می‌دهد و به چشم ما می‌رسد. مشکلی اصلی ال‌سی‌دی‌ها نمایش رنگ مشکی است. وقتی یک سلول می‌خواهد رنگ مشکی تولید کند، باید جلوی عبور نور را بگیرد تا این رنگ به چشم بیننده برسد. اما این عمل به دلیل وجود همیشگی نور پس‌زمینه به طور کامل صورت نمی‌گیرد و رنگ مشکی در ال‌سی‌دی کامل و عمیق دیده نمی‌شود.

‌روشنایی تصویر

همان‌طور که اشاره شد، در ال‌سی‌دی از یک منبع جداگانه برای ایجاد نور استفاده می‌شود. در این نوع تلویزیون که می‌توان میزان نور را به سادگی و با توجه به محیطی که تلویزیون در آن قرار دارد، کم یا زیاد کرد. اما پلاسما هر سلول نور مورد نیاز را خودش تولید می‌کند. این مساله باعث می‌شود دیدن تصاویر تلویزیون‌های پلاسما در محیط‌های پرنور و فضای آزاد کمی سخت‌تر باشد. به همین دلیل برای پخش تصاویر تبلیغاتی یا در محیط‌های پر‌نور از ال‌سی‌دی استفاده می‌کنند.

‌پخش تصاویر با حرکت سریع

ال‌سی‌دی‌ مشکل زمان پاسخ‌دهی دارد؛ یعنی مدتی طول می‌کشد که بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مساله باعث می‌شود هنگام پخش تصاویری که صحنه‌هایی با حرکت سریع دارند، سایه‌ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته اکنون با ساختن مدل‌هایی با زمان‌ پاسخ‌دهی کمتر از ۸ میلی‌ثانیه نگرانی‌ها در این زمینه کمتر شده است.

‌طول عمر

طول عمر ال‌سی‌دی‌ها حدود ۶۰ هزار ساعت (۷ سال به طور مداوم و شبانه‌روزی) است. در واقع عمر مفید ال‌سی‌دی تا زمانی است که میزان نور پس‌زمینه آن‌ به نصف کاهش پیدا کند.

● پلاسما چیست؟

اساس فناوری نمایشگرهای پلاسما، لامپ‌های فلورسنت است. این صفحه‌نمایش از چندین سلول تشکیل شده که هر یک از آنها دو صفحه شیشه‌ای مجزا دارند. در فاصله بین این دو صفحه، گاز نئون - زنون تزریق می‌شود که در روند تولید به صورت پلاسما (مایع) درمی‌آید. هنگام اتصال تلویزیون یا نمایشگر به برق، این گازها فسفرهای آبی، قرمز و سبز تولید می‌کنند و در نهایت موجب شکل‌گیری تصویر می‌شوند. در این سیستم، یک پیکسل برابر با گروهی از فسفرهای قرمز، آبی و سبز است.

پلاسماها تنوع چندانی ندارند و اندازه بیشتر آنها بالای ۴۲ اینچ است. مهم‌ترین مزایای نمایشگر پلاسما این است که زاویه دید ۱۸۰ درجه‌ای ایجاد می‌کند و می‌توان تصویر را از همه طرف به طور کامل در آن مشاهده کرد. جالب این است که روشنایی تصویر به صورت خودکار با روشنایی محیط تطابق پیدا می‌کند. مثلا اگر در محیط تاریک به تلویزیون نگاه کنید، تصاویر را روشن‌تر می‌بینید. پلاسماها بسیار باریک هستند اما متاسفانه انرژی برق زیادی مصرف می‌کنند.

▪ مشخصات تلویزیون‌های پلاسما

‌کنتراست تصویر و کیفیت رنگ مشکی

برخلاف ال‌سی‌دی، در پلاسما نور پس‌زمینه وجود ندارد و هر سلول نور مورد نیازش را خود تولید می‌کند. به این ترتیب فقط با خاموش کردن سلول مورد نظر می‌توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به‌ همین دلیل است که کنتراست تصویر در پلاسما بسیار بیشتر از ال‌سی‌دی به نظر می‌رسد.

Burn-In

یکی از معایب پلاسما ایجادBurn-In است. در این حالت اگر یک تصویر ثابت مدتی طولانی روی صفحه تلویزیون ثابت پخش شود، ممکن است پس از تغییر تصویر نیز شبحی از آن همچنان روی صفحه باقی بماند. تصاویر تلویزیون معمولا متحرکند‌ و این مساله بیشتر در مورد آرم‌ شبکه‌های تلویزیونی اتفاق می‌افتد که گوشه‌ تصویر ثابت هستند. البته با پیشرفت فناوری ساخت و به وجود آمدن امکاناتی همچون‌Anti-Burn ، این مشکل تا حد زیادی برطرف شده است.

‌طول عمر

در تلویزیون‌های پلاسما به دلیل این که وظیفه تولید نور بر عهده خود سلول‌هاست و این کار از طریق فسفرهای داخل آنها صورت می‌گیرد، ‌عمرشان را مدت زمانی در نظر می‌گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند. پلاسماهای قدیمی حدود ۲۰ هزار ساعت دوام می‌آوردند اما عمر انواع امروزی آنها همانند ال‌سی‌دی‌ها و حدود ۶۰ هزار ساعت است.

● LED چیست؟

تلویزیون‌های LED نسل بعد از LCD‌ها هستند که تکنیک تابش نور متفاوتی دارند. همین مساله تفاوت‌های اساسی در کیفیت تصویر آن نسبت به ال‌سی‌دی ایجاد می‌کند. در تلویزیون‌های LED برای روشن کردن صفحه‌نمایش از دیودهای ساطع‌‌کننده نور(LED) در قسمت پشت یا دورتادور آن استفاده می‌شود. با بهره‌گیری از این چراغ‌ها تصاویر مشکی طبیعی‌تر به نظر می‌رسند و کنتراست آنها نیز بالاتر می‌رود.

▪ مشخصات تلویزیون‌های LED

کنتراست و کیفیت تصاویر تیره

تلویزیون‌های LED در مقایسه با LCDها از کنتراست تصویر بهتری برخوردارند. نمایشگرهای LCD برای ایجاد تصاویر تیره باید کریستال‌ها را بچرخانند و راه نوری را که از پشت صفحه می‌تابد، سد کنند. این مساله یکی از مشکلات عمده آنهاست زیرا با ممانعت از تابش نور، کنتراست تصویر کاهش می‌یابد و جزئیات آن از بین می‌رود. اما در تلویزیون‌های LED با استفاده از قابلیت تیرگی موضعی، میزان نور صفحه کنترل و این مشکل برطرف می‌شود. در حقیقت LED‌‌ها به جای ممانعت از تابش نور، آن را پشت تصاویر مشکی کم‌رنگ می‌کنند. به این ترتیب تصاویر تیره بهتری به دست می‌آید.

درجه دقت رنگ

نمایشگر‌های LED با بهره‌گیری از فناوری نورهای رنگی یا RGB می‌توانند از طریق تنظیم نوری که از پشت صفحه‌نمایش می‌تابد، رنگ‌های حقیقی تصویر را به نمایش درآورند. در این فناوری که نوعی روش تشریح رنگ است و در بسیاری از نمایشگرها مورد استفاده قرار می‌گیرد، با مخلوط کردن درصدی از رنگ‌های قرمز، سبز و آبی، رنگ مورد نظر به دست می‌آید.

اندازه

اندازه تلویزیون‌های LED بین ۴۰ تا ۷۰ اینچ متغیر است و کمترین ضخامت آنها به ۲.۵ سانتی‌متر می‌رسد.

طول عمر

بیشتر سازندگان تلویزیون‌های LED ادعا می‌کنند طول عمر ‌محصولاتشان بیش از ۱۰۰ هزار ساعت است. البته هنوز آمار ثابت شده‌ای از میزان ماندگاری این تلویزیون‌ها در دست نیست. در هر حال، طول عمر دیودهای نوری بالاست.

میزان مصرف انرژی

LED‌‌ها بین انواع تلویزیون‌های HD کمترین میزان مصرف انرژی را دارند. گفته می‌شود این تلویزیون‌ها می‌توانند تا ۴۰ درصد از میزان مصرف انرژی بکاهند.

مزایای زیست‌محیطی

کمتر مصرف شدن انرژی در تلویزیون‌های LED باعث می‌شود میزان تشعشع کربن و تولید گرما در آنها کاهش یابد، این مساله آلودگی کمتر هوا را نیز در پی دارد. علاوه بر این، تولیدکنندگانی همچون سامسونگ ادعا می‌کنند که تلویزیون‌های LED شرکتشان جیوه ندارند. عدم وجود جیوه مشکل از بین بردن تلویزیون‌های از کار افتاده را بدون آسیب رساندن به محیط‌ زیست برطرف می‌کند.

● OLED چیست؟

مسلما با ورود تلویزیون‌های OLED به بازار، LCD و حتی LEDبه فناوری‌های درجه دو تبدیل می‌شوند. این تلویزیون‌ها به نازکی یک ورق کاغذ هستند و چند صد گرم بیشتر وزن ندارند.

صفحه‌نمایش این تلویزیون‌ها را مجموعه‌ای از پرده‌های نازک از جنس مواد آلی تشکیل می‌دهد که بین دو رسانا قرار گرفته‌اند. این نمایشگرها از فناوری OLED - دیودهای آلی ساطع‌کننده نور- بهره می‌برند. از آنجا که این دیودها (OLEDs) خودشان نور می‌دهند، به نور پشت ‌صفحه نیاز ندارند. به همین دلیل نیز نمایشگرهای OLED بسیار سبک، باریک و کم‌مصرف هستند.

از مزایای دیگر این نوع تلویزیون‌ها می‌توان به مواردی همچون درخشندگی بیشتر در مقایسه با سایر فناوری‌های نورپردازی از پشت، سرعت بالای بازسازی صفحه و واکنش سریع‌تر به تغییر سیگنال‌ها که باعث می‌شود این تلویزیون برای نمایش فیلم‌های سینمایی ایده‌آل باشد، مقاومت زیاد در برابر ضربه و چرخش‌های ناگهانی، کارایی بالا در دماهای مختلف و شرایط گرمایی نامناسب و مصرف پایین انرژی به علت عدم استفاده از نور پس‎زمینه اشاره کرد.

● تلویزیون‌های UHD؛ گام بعدی

فناوری جانشین تلویزیون‌های با کیفیت بالا، ‌Ultra High Definition TV یا به اختصار UHDTV (با کیفیت بسیار بالا) نامیده می‌شود. کیفیت این فناوری چند برابر تلویزیون‌های‌HD است. ژاپنی‌ها سال ۲۰۰۲ نمونه آزمایشی این سیستم ‌را به طور رسمی معرفی کردند. آنها همچنان سخت تلاش می‌کنند که کیفیت سیستم، نرم‌افزار و تجهیزات UHD را بهبود بخشند و از این طریق تجربه تماشای برنامه‌های تلویزیونی را بهینه کنند. هدف نهایی آنها این است که تا سال ۲۰۱۵ میلادی بتوانند پخش آزمایشی برنامه‌ها به وسیله امواج ماهواره‌ای را آغاز و تا سال ۲۰۲۵ میلادی نیز استفاده از فناوریUHDTV را در ژاپن امکان‌پذیر کنند.

تلویزیون‌های UHDدارای کیفیت ‌تصویری ۱۶ برابر انواع HD‌‌‌ها هستند و از قابلیت نمایش تصاویری با رزولوشن۴۳۲۰ ×۷۶۸۰ بهره می‌برند؛ یعنی ۳۲ میلیون پیکسل. این در حالی است که تلویزیون‌های HD تقریبا ۲ میلیون پیکسل را نمایش می‌دهند. علاوه بر این بهبود شگرف در کیفیت‌ تصویر، با استفاده از فناوری UHDTV کیفیت صدا نیز بهبود چشمگیری پیدا می‌کند. با این فناوری می‌توان صدای ۲۴ کانال صوتی را با ۲۴ بلندگوی متفاوت شنید که هر کدام کیفیت متفاوتی دارند.

زیاد بودن تعداد پیکسل‌ها نه تنها کیفیت تصویر را در UHDTV‌ها به طور استثنایی افزایش می‌دهد بلکه به نمایشگرهای بسیار بزرگی نیز احتیاج دارد. سازندگان پیش‌بینی می‌کنند اندازه نمایشگرهای UHD بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ اینچ باشد. نمونه‌های تجاری نیز که احتمالا برای اهداف آموزشی، امنیتی و تبلیغاتی در ورزشگاه‌ها، نمایشگاه‌ها و موزه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ اینچ تولید خواهند شد.

از طرف دیگر، سرعت نمایش فریم‌ها در سیستم‌ها و تلویزیون‌های UHD‌ برابر با p۶۰ (تصاعدی) و بهتر از تلویزیون‎های HD است. با این حال فعلا قرار است نسبت تصویر ۱۶ به ۹ مورد استفاده در تلویزیون‌های HD در UHD‌ها هم حفظ شود. به این ترتیب، فناوری جدید با نحوه پخش HDTV سازگار می‌شود.

▪ مشخصات تلویزیون‌های UHD

وضوح ‌تصویر

وضوح ‌تصویر با تعداد پیکسل‌هایی تعیین می‌شود که به صورت افقی و عمودی در نمایشگر تلویزیون قرار گرفته‌اند. هرچه تعداد پیکسل‌ها بیشتر باشد، تصاویر واضح‌تر خواهند بود.

نسبت تصویر

نسبت تصویر تناسب طول و عرض صفحه‌نمایش را تعریف می‌کند. این ویژگی در تلویزیون‌های قدیمی ۴ به ۳ بود در حالی که در تلویزیون‌های کنونی ۱۶ به ۹ است.

نرخ بازسازی تصویر

این سرعت در واقع تعداد دفعات تجدید شدن تصویر روی صفحه‌نمایش را نشان می‌دهد. حروف کوچکی که پس از اعداد معرف کیفیت تصویر نوشته می‌شوند، نشانگر نحوه انجام این فرآیند هستند.

● تلویزیون‌های سه‌بعدی

سه‌بعدی واژه‌ای کلی برای نوعی فناوری در نمایشگرهاست که به کاربر اجازه می‌دهد فیلم، بازی یا هرگونه تصویر ویدئویی را به صورت بُعددار و برجسته ببیند. تلویزیون‌های HD‌ در حالت عادی فقط طول و عرض دارند اما این فناوری به آنها بُعد سوم یعنی عمق هم می‌دهد.

بعد سوم برای این که خودش را به ما نشان دهد مغزمان را گول می‌زند. می‌پرسید چگونه؟ اول باید ببینیم چشم‌ها چطور می‌بینند. هنگامی که جسمی از ما دور است، شعاع‌های نوری که از آن به دو چشم ما می‌رسند با هم موازی هستند. ولی وقتی همان جسم نزدیک می‌شود، این شعاع‌ها دیگر موازی نیستند بلکه به صورت همگرا حرکت می‌کنند و چشم ما برای دیدنشان باید کمی تغییر حالت بدهد.

کنترل و ثبت این تغییرات به عهده مغز است. اطلاعات به دست آمده به مغز کمک می‌کنند که فاصله جسم تا چشم را تخمین بزند. به طور مثال، چشم برای دیدن یک جسم، تقعر بسیار کمی پیدا کند، مغز متوجه می‌شود که این جسم در فاصله‌ای نزدیک قرار دارد.

ایده اصلی ضبط و پخش تصویر نیز دقیقا بر همین عملکرد مغز و چشم استوار است. در تلویزیون‌های سه‌ بعدی تلاش بر آن است تصاویری ارائه شوند که برای هر چشم در محل متفاوتی قرار داشته باشند تا مغز آنها را به صورت غیرمسطح و عمقدار تشخیص دهد. اینجاست که مغزمان را فریب می‌دهیم!

البته مشکلی هم وجود دارد چرا که تمرکز کردن چشم‌ها روی تصاویر متفاوت به این معنی است که میزان تقعر و نقطه فوکوس چشم‌های چپ و راست با هم فرق دارند. همین امر باعث سردرد و سرگیجه می‌شود.

تلویزیون هوشمند Smart TV

تلویزیون‌های هوشمند مانند تلفن‌های هوشمند امکان اتصال به اینترنت و استفاده از سرویس‌های آنلاین ویدیویی و شبکه‌های اجتماعی و غیره را دارند.

تلویزیون‌های هوشمند قادرند با کامپیوتر ارتباط برقرار کرده و اطلاعات را دریافت یا ارسال کنند. اصطلاح Smart TV یا تلویزیون هوشمند، نخستین بار توسط سامسونگ معرفی شد، پس از آن ال‌جی و فیلیپس نیز آن را توسعه دادند.

تمام فلسفه هوشمندی در این است که شما را بیشتر پای تلویزیون بنشاند. در حقیقت، تلویزیون‌های هوشمند سعی می‌کنند دو دنیای برنامه‌های تلویزیونی و اینترنت را به یکدیگر پیوند دهند.

در مورد انواع تلویزیون‌ها چه می‌دانیم؟

تلویزیون هوشمند این قابلیت را به شما می‌دهد تا دیگر به اتصال انواع و اقسام دستگاه‌های پخش‌کننده به تلویزیون نیاز نداشته ‌باشید و بتوانید تمامی فایل‌های چندرسانه‌ای خود را حتی به صورت بی‌سیم مشاهده کنید. همچنین از طریق تلویزیون هوشمند می‌توانید به اینترنت وصل شوید، ایمیل‌ها را چک کنید، با دوستانتان صحبت کنید، به سایت‌های شبکه‌های اجتماعی بروید و فایل‌های چند‌رسانه‌ای را از روی اینترنت ببینید.

در حال حاضر اکثر تولید کننده‌های تلویزیون، تلویزیون‌های هوشمند تولید می‌کنند ولی برخی، نام‌های متفاوتی برای تلویزیون های هوشمند خود گذاشته‌اند. به ‌عنوان مثال سونی تلویزیون‌های هوشمند خود را Internet TV نام‌گذاری کرده است، به هر حال منظور از تلویزیون هوشمند (Smart TV) تلویزیونی است که قادر است به اینترنت متصل شود و سرویس‌های اینترنتی را در اختیار کاربر قرار دهد.

منظور از i و p در فرمت HD چیست؟

فرمت i: i مخفف کلمه انگلیسی interlace و به معنی «به هم پیچیده» است. این حرف که در ادامه عدد نمایشگر کیفیت تصویر می‌آید، نشان می‌دهد که در این فرمت همه پیکسل‌ها و خطوط در یک زمان پردازش نمی‌شوند. ابتدا پیکسل‌های فرد سپس پیکسل‌های زوج با فاصله زمانی ۳۰/۱ ثانیه از هم پردازش می‌شوند. البته این روش یک اشکال دارد و آن هم ایجاد لرزش در تصویر یا Flicker هنگام افزایش اندازه آن و سرعت تغییر فریم‌هاست.

فرمت P: P مخفف کلمه انگلیسی progressive و به معنی «تصاعدی» است. این فرمت مثل ۴۸۰p, ۷۲۰p و ۱۰۸۰p در واقع نوع پیشرفته‌تر فرمتi است که امروزه در تلویزیون‌های جدید کاربرد بیشتری دارد. در فرمت pبرخلاف فرمت i همه پیکسل‌ها در یک زمان پردازش می‌شوند در نتیجه تصاویر صاف‌تر و زنده‌تر هستند، به اصطلاح عامیانه، نمی‌پرند و لرزش ندارند.

معرفی انواع صفحه نمایش تلویزیون

صفحه نمایش پلاسما

جدا از تلویزیون‌های مکانیکی و CRT که مال خیلی وقت پیش هستند و قرار نیست به آن‌ها اشاره کنیم، تلویزیون‌های پلاسما چندین سال قبل نقش پررنگی در خانه‌های ایرانی داشتند. البته پس از تلویزیون‌های پلاسما، تلویزیون‌های LCD و LDE روانه بازار شدند. اکنون هم تلویزیون‌های جدید OLED و QLED مهمان برخی از خانه‌ها هستند؛ البته اکثر مردم از تلویزیون‌های LED استفاده می‌کنند چراکه تلویزیون‌های جدید OLED و QLED، تلویزیون‌های گران‌قیمتی هستند. تنوع بالای تلویزیون‌ها موجب شده است که تلویزیون‌های پلاسما به زباله‌دان تاریخ تلویزیون‌ها بپیوندند؛ البته تلویزیون‌های پلاسما، ویژگی‌های منحصربه‌فردی داشتند که هنوز هم از یاد مردم نرفته‌اند.

پلاسما به عنوان قدیمی‌ترین انواع صفحه نمایش تلویزیون ، برای نمایش پیکسل‌ها از سلول‌های خاصی که دارای گازهای یونیزه یا پلاسما هستند، استفاده می‌کند. نکته جالبی که در پنل‌های پلاسما وجود دارد این است که این پنل‌ها در مقایسه با پنل‌های LCD پرنورتر هستند و حتی عمق رنگ مشکی آن‌ها بیشتر است. از سایر ویژگی‌های مثبت پنل‌های پلاسما می‌توان به ابعاد بزرگ آن‌ها و نرخ رفرش ریت بالای این تلویزیون‌ها که موجب می‌شد تصاویر با کمترین میزان پرش نمایش داده شوند، اشاره کرد؛ به همین دلیل تلویزیون‌های پلاسما هنوز هم بهترین تلویزیون‌ها برای تماشای صحنه‌های ورزشی و اکشن هستند. البته نباید معایب این نوع تلویزیون‌ها را فاکتور گرفت؛ درواقع ضخامت زیاد، وزن بالا و مصرف انرژی بسیار زیاد از معایب تلویزیون‌های پلاسما بودند.

صفحه نمایش LCD

صفحه نمایش‌ LCD یکی از اصلی‌ترین پنل‌هایی است که نه تنها در تلویزیون به کار رفته است بلکه در دستگاه‌های مختلف دیگر نیز به کار برده شده است. LCD مخفف Liquid Crystal Display به معنای صفحه نمایش کریستال مایع است. درواقع در نمایشگرهای LCD، الکتریسیته موجب فعال شدن کریستال‌های مایع می‌شود که با چرخش این کریستال‌ها، شاهد عبور نور و تولید رنگ‌های مختلف در صفحه نمایش LCD هستیم.

یکی از بزرگترین مشکلاتی که موجب شد، تلویزیون‌های LCD نیز به زباله‌دان تاریخ تلویزیون‌ها منتقل شوند، عدم نمایش درست رنگ مشکی بود. به همین دلیل کاربران تلویزیون‌های LCD هیچ وقت نمی‌توانستند عمق رنگ مشکی را به خوبی در این نوع تلویزیون‌ها تجربه کنند.

صفحه نمایش LED

یکی دیگر از انواع صفحه نمایش‌ تلویزیون که امروزه جزء پر استفاده‌ترین تلویزیون‌ها است، صفحه نمایش LED می‌باشد. صفحه نمایش LED همان صفحه نمایش LCD است با این تفاوت که برای نوردهی از لامپ‌های LED بسیار کوچک استفاده می‌کند؛ به گونه‌ای که از تعداد زیادی LED در سراسر این پنل استفاده شده است که بعد از عبور نور از فیلترهای رنگی، شاهد تولید تصویر در آن هستیم.

درواقع تفاوت اصلی بین تلویزیون‌های LCD و LED، استفاده از لامپ‌های ال ای دی در تلویزیون‌های LED به جای نور فلورسنت است. علاوه‌بر این تلویزیون‌های LED نسبت به تلویزیون‌های LCD، مزایای متعددی دارند که موجب شده است اکثر مردم به سمت خرید تلویزیون‌های LED کشیده شوند؛ از مهم‌ترین مزایای پنل LED می‌توان به بالا بودن کیفیت تصاویر خروجی و همچنین طول عمر بالای این نوع پنل نسبت به پنل LCD اشاره کرد.

صفحه نمایش OLED

تصور اشتباه برخی از کاربران این است که صفحه نمایش OLED، صفحه نمایش پیشرفته‌ای از پنل LED است؛ درصورتی که اینگونه نیست. پنل OLED مخفف Organic Light Emitting Diode به معنای دیود ارگانیک گسیل دهنده نور است یعنی اینکه نور در این پنل برخلاف پنل LCD توسط هر پیکسل به صورت جداگانه تولید می‌شود؛ به همین دلیل پنل OLED موجب افزایش دید در شرایط نوری زیاد می‌شود. البته نباید فراموش کرد که در پنل OLED از لایه‌ای از مواد ارگانیک بین دیودها استفاده شده است که موجب ایجاد شبکه‌ای منفعل خواهد شد.

صفحه نمایش Super AMOLED

جدا از تمامی مزایایی که تلویزیون‌های امولد دارند از مشکل بزرگی هم رنج می‌برند که شامل کاهش دید در نور زیاد می‌باشد؛ به همین دلیل سامسونگ تصمیم گرفت برای حل این مشکل در پنل‌های امولد، نسل جدید تلویزیون‌های Super AMOLED را روانه بازار کند. پنل‌های Super AMOLED به دلیل برخوردار بودن از لایه‌هایی با فاصله‌های خیلی کم، مشکل کاهش دید در نور زیاد در پنل امولد را برطرف کردند.

صفحه نمایش QLED

و اما جدیدترین انواع صفحه نمایش تلویزیون ، صفحه نمایش QLED است. تکنولوژی ساخت این نوع پنل‌ها، کوانتوم دات است که نوعی ساختار مولکولی می‌باشد که در ابعاد بسیار کوچک در حد نانو از سیلیکون‌های نیمه رسانا تولید می‌شود. بازتاب نور این ذرات بسیار زیاد و دقیق است؛ به همین دلیل کیفیت تصاویر خروجی در پنل QLED فوق‌العاده است. از دیگر ویژگی‌های این پنل می‌توان به بالا بودن میزان دقت رنگ‌ها و همچنین کنتراست بسیار بالا اشاره کرد.

صفحه نمایش AMOLED

نسل دیگر از حرفه‌ای‌ترین انواع صفحه نمایش تلویزیون ، صفحه نمایش AMOLED است که نسخه بهبود یافته پنل OLED می‌باشد؛ به همین دلیل برتری‌های زیادی نسبت به پنل OLED دارد. دلیل نمایش تصاویر فوق‌العاده باکیفیت در پنل امولد برخوردار بودن این پنل از شبکه فعالی از پیکسل‌ها است که حداقل از دو لایه نازک ترانزیستور برخوردارند.

البته کیفیت بالای تصاویر در پنل‌های امولد تنها ویژگی مثبت این نوع پنل‌ها نیست؛ یکی دیگر از مهم‌ترین ویژگی‌های این نوع پنل‌ها مصرف انرژی کمتر نسبت به سایر پنل‌های تلویزیون است. بنابراین کاربرانی که به سراغ خرید تلویزیون‌های امولد می‌روند با یک تیر دو نشان می‌زنند به گونه‌ای که هم تلویزیونی خریداری می‌کنند که در کیفیت بالای نمایش تصاویر با تلویزیون‌های دیگر قابل مقایسه نیست و هم اینکه مصرف انرژی آن خیلی کمتر است.